Ολοκληρώθηκε η αποστολή μας στη βόρεια Εύβοια στις 14-8-2021. Τα συναισθήματα ανάμικτα. Από τη μια η χαρά ότι για μια ακόμα φορά κάναμε αυτό που εμείς οι εθελοντές της ΕΟΠΠ είμαστε ταγμένοι να κάνουμε. «Να βοηθάμε όπου υπάρχει ανάγκη». Από την άλλη η τραγικότητα του γκρίζου από αφήνει το πέρασμα της φωτιάς και μεταμορφώνει ένα παράδεισο σε έναν εφιάλτη που θα διαρκέσει πολύ. Όλα ήταν δύσκολα στην οργάνωση. Φωνές από παντού, σύγχυση, λάθος πληροφόρηση, υπερεπάρκεια από τη μια, έλλειψη υποδομής από την άλλη, μας έκαναν να προσέχουμε πολύ. Και με όπλα την υπομονή και την επιμονή καταφέραμε να ξεκινήσουμε το ξημέρωμα του Σαββάτου για το Πευκί στη βόρεια Εύβοια. Σκοπός μας να συνδράμουμε την οργάνωση «Άλλος Άνθρωπος», μαγειρεύοντας στην παραλία του χωριού. Στη συνέχεια να κάνουμε διανομή συσσιτίου και άλλης βοήθειας σε διάφορα χωριά της περιοχής. Μαζί μας παλιοί και νέοι εθελοντές καθώς και μια μαγείρισσα. Η Ρία. Που έγινε αμέσως μέρος της παρέας, με την θετικής της ενέργεια και την καλή της διάθεση. Η Ρία αφού φρόντισε να βρεθεί χορηγία σε λαχανικά, πατάτες και κρεμμύδια τα οποία και μεταφέραμε από την Αθήνα, έκανε το μαγείρεμα της μέρας. Άλλα παιδιά από την αποστολή μας βοηθούσαν στην τακτοποίηση της βοήθειας που ερχόταν απ όλη την Ελλάδα. Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα ευαισθητοποιήθηκε και ανταποκρίθηκε ο κόσμος. Τρόφιμα, χυμοί, γάλατα, είδη ατομικής υγιεινής, είδη καθαριότητας ξεχωρίστηκαν και φορτώθηκαν σε αυτοκίνητα για να παραδοθούν στοχευμένα. Στο κομβόι συμμετείχε και δικό μας όχημα με 2 εθελοντές. Επισκεφτήκαμε 10 χωριά. Η διαδρομή μας έσφιξε το στομάχι. Παντού μαύρο και μια εκκωφαντική …ησυχία αφού τίποτα δε ζει μετά από τέτοιο κακό. Πεσμένοι κορμοί έβγαζαν λευκό καπνό, καμένα καλώδια ηλεκτροδότησης στο διάβα μας και μια αποπνιχτική ατμόσφαιρα συνέθεταν έναν καμβά ολοκληρωτικής καταστροφής. Στα χωριά ο κόσμος μας υποδεχόταν με αγάπη. Μας ζητούσαν ότι ακριβώς είχαν ανάγκη… «τα υπόλοιπα σε άλλο χωριό παιδιά….έχουμε απ αυτά…εκεί μπορεί να τα χρειάζονται περισσότερο» Ήταν κάτι που ακούσαμε απ όλους και μας έκανε εντύπωση. Η αλληλεγγύη σε όλο της το μεγαλείο.
Επιστρέψαμε στην Αθήνα αργά το βράδυ κουρασμένοι και προβληματισμένοι. Σκεφτόμουν πως τελικά δεν καταστρέφουμε τον πλανήτη. Δεν φοβάται ο πλανήτης μας απ αυτά. Εμείς καταστρέφουμε το περιβάλλον που ζούμε. Και αυτό είναι ένα διαρκές λάθος που ήδη το πληρώνουμε ακριβά. Το ελληνικό καλοκαιράκι, μια ανάμνηση των γονιών μας, έδωσε τη θέση του στα καλοκαίρια των 50 βαθμών, που μάλλον θα πρέπει να συνηθίσουμε. Αφήνω για το τέλος κάτι που επίσης είδαμε και φαντάζει σαν λουλούδι σε καμένο δάσος. Και δεν είναι άλλο από τα νέα παιδιά. Που ευαισθητοποιήθηκαν και έτρεξαν να βοηθήσουν. Άφησαν τον μικρόκοσμο των δωματίων τους και πετάχτηκαν στους δρόμους. Έκαναν παρέες βοήθειας. Νοιάστηκαν για όλους. Για τους ανθρώπους τη φύση και τα ζώα. Έκαναν τα κοινωνικά δίκτυα εργαλείο συνεννόησης. Οι Influencers έγιναν συντονιστές. Και δούλεψαν μέρα νύχτα ασταμάτητα, με μόνο σύμμαχο την ορμητικότητα της νιότης τους. Αυτά τα παιδιά θα χτίσουν μέσα από τις στάχτες τη νέα πατρίδα μας. Η Παναγιά μας που γιόρταζε πριν λίγες μέρες ας προσέξει πρώτα τα παιδιά και μετά όλους μας. Χρόνια πολλά.
